i ustala się stan równowagi pomiędzy reagentami: \( \ce{N_{2(g)} + 3H_{2(g)}\longleftrightarrow 2NH_{3(g)}} \)

Jeżeli do układu znajdującego się w stanie równowagi dynamicznej dodamy cząsteczek wodoru lub azotu to zgodnie z regułą przekory, układ będzie dążył do zminimalizowania działania tego bodźca, czyli do obniżenia stężenia wodoru lub azotu. Do zmniejszenia stężenia wodoru lub azotu może dojść wtedy gdy zajdzie reakcja syntezy amoniaku (reakcja rozpadu amoniaku jeszcze bardziej zwiększyłaby stężenie substratów), w związku z tym dojdzie do przesunięcia równowagi dynamicznej w prawo. Stała równowagi powyższej reakcji pozostaje bez zmian (reakcja przebiega w stałej temperaturze).

\( \ce{N_{2(g)} + 3H_{2(g)}\longleftrightarrow 2NH_{3(g)} +} \text{ciepło} \)

Wzrost temperatury, zgodnie z regułą przekory powoduje przesunięcie równowagi chemicznej w kierunku kompensacji wzrostu temperatury, czyli w kierunku pochłaniania ciepła, równowaga przesuwa się z prawej strony na lewą. Wraz ze wzrostem temperatury wydajność procesu maleje.

\( \ce{N_{2(g)} + 3H_{2(g)}\longleftrightarrow 2NH_{3(g)}} \)

\( \Delta n = 2 – (3+1) = –2 \) (całkowita liczba moli gazu po stronie produktów) – (całkowita liczba moli gazu po stronie substratów)

W tym przypadku \( \Delta n < 0 \)).
Wraz ze wzrostem ciśnienia w układzie, w którym zachodzi reakcja syntezy amoniaku, równowaga przesunie się w prawo (zgodnie z regułą przekory ), w kierunku kompensacji ciśnienia, czyli w kierunku mniejszej ilość moli (synteza \( \ce{NH_3} \)).
Wraz ze zmniejszeniem ciśnienia w powyższym układzie, równowaga przesunie się w lewo, czyli w kierunku w którym jest większa ilość moli.